بررسی و مقایسهٔ تأثیر پسنورد شنیداری تغییر یافته بر بسامد وقوع لکنت افراد دارای لکنت

چکیدههدف: پژوهش حاضر به بررسی و مقایسهٔ شرایط مختلف پسنورد شنیداری تغییر یافته شامل پسنورد شنیداری تأخیر یافته و پسنورد تغییر یافتهٔ فرکانسی بر بسامد لکنت به صورت درصد هجای لکنت شده (ss%) در گفتار تک نفرهٔ افراد دارای لکنت می پردازد. روش بررسی: در پژوهش حاضر ۲۲ فرد دارای لکنت در محدودهٔ سنی ۴۴-۱۷ سال شرکت کردند. هر کدام ۱۴ نمونهٔ گفتار تک نفره و در مجموع ۳۰۸ نمونهٔ گفتاری تحت شرایط شش گانهٔ پسنورد شنیداری تغییر یافته و یک حالت کنترل تولید نمودند. پژوهش در طی دو جلسه و با استفاده از نرم افزار fluency coach انجام گرفت. یافته ها: پسنورد شنیداری تغییر یافته به طور متوسط لکنت را به میزان ۵۴ درصد و ۵۲ درصد در جلسهٔ اول و دوم کاهش داد. تمامی ۶ شرط پسنورد شنیداری تغییر یافته به طور متوسط بسامد لکنت را در مقایسه با حالت کنترل کاهش دادند؛ ولی این کاهش فقط در شرایط تأخیر ۶۵ میلی ثانیه (۰٫۰۰۱=p)، تأخیر ۷۵ میلی ثانیه (۰٫۰۰۱>p)، تأخیر ۶۵ میلی ثانیه با کاهش فرکانسی نیم اکتاو (۰٫۰۱۲=p) و تأخیر ۷۵ میلی ثانیه با افزایش فرکانسی نیم اکتاو (۰٫۰۱۴=p) دارای تفاوت معنادار با حالت کنترل بود. پاسخ آزمودنی ها به ارائهٔ پسنورد شنیداری تغییر یافته یکسان نبود و در دو جلسه ثبات نداشت. نتیجه گیری: پسنورد شنیداری تغییر یافته، بسامد لکنت را در گفتار تک نفره کاهش می دهد ولی همهٔ ترکیبات ممکن باعث کاهش معنادار لکنت نمی شود. میزان بهره وری افراد دارای لکنت از پسنورد شنیداری تغییر یافته متفاوت است.